ازدواج یکی از نیاز های اصلی هر فرد است و در حالت طبیعی افراد تمایل به انجام آن را دارند، میل به داشتن یار و همراه در غریزه ی ما نهادینه شده. گاها فرد علاقه بسیاری به ازدواج دارد ولی شرایط انجام آن مهیا نیست، شرع در این حالت برای جلوگیری از به گناه افتادن فرد، عقد موقت را پیشنهاد می کند که در آن مسئولیتی که فرد می پذیرد کم تر است. ما در این مقاله شما را با ازدواج موقت آشنا می کنیم و تمامی حقوقی را که می توانید برای خود دارا باشید را می گوییم، تا انتهای این بخش با ما همراه باشید.
ازدواج موقت شکل دیگری از نکاح است که در آن خطبه ی محرمیت با دو شرط مدت معین و با مهریه معلوم خوانده می شود و لازمه ی صحیح بودن آن بودن این دو شرط است. زمان محرمیت می تواند فقط چند دقیقه باشد یا می تواند ۹۹ ساله انتخاب شود. عقد موقت فقط در بین مسلمانان شیعه پذیرفته است و در فرهنگ اهل سنت جایی ندارد. ازدواج موقت با ازدواج دائم تفاوت های اساسی دارد و ما در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
در نکاح موقت نفقه به زن تعلق نمی گیرد و بر مرد واجب نیست که نفقه ای بپردازد. بر خلاف ازدواج دائم که رفع نیاز های زوجه، مثل تهیه مسکن و اسباب خانه و تهیه پوشاک وظیفه ی مرد است و از زمان جاری شدن خطبه ی عقد، این وظیفه بر دوش او قرار می گیرد، اما در عقد موقت این‌گونه نیست مگر اینکه طرفین پیش از عقد توافق کرده باشند و آن را در عقدنامه ثبت کنند.
اگر مرد تصمیم به ازدواج مجدد بگیرد، اگر شکل ازدواج به صورت دائم باشد اجازه از همسر اول لازم است و در صورت نگرفتن اجازه، عقد باطل می شود ولی در صورتی که همسر موقتی را اختیار کند و در شروط ضمن عقد اول اجازه چند همسری به صورت موقت از او سلب نشده باشد، اجازه ی همسر اول واجب نیست و همسر اول او نمی تواند طرح دعاوی کند و خطبه عقد باطل نمی شود.
جهت جاری شدن عقد دخترِ باکره، اجازه پدر لازم است و در صورتی که پدر دختر در قید حیات نباشد، اجازه باید از جد پدری گرفته شود. در صورتی که پدر یا جد پدری از دادن اجازه خودداری کنند، دختر می تواند از طریق دادگاه خانواده طلب اذن کند. همین طور برحسب احتیاط دختر غیر باکره نیز که پدر یا جد پدری‌اش زنده باشند بهتر است قبل از ازدواج موقت از آن ها اجازه بگیرد. در صورتی که دختر غیر باکره قبلاً ازدواج کرده باشد، گرفتن اجازه بر او واجب نیست.
در عقد موقت با وجود فوت هر یک از طرفین در مدت محرمیت، طرفین از هم ارث نمی بردند. اما اگر در زمان محرمیت فرزندی متولد شود، با وجود تمام شدن مدت معلوم عقد، فرزند هم از مادر و هم از پدر ارث می برد. اگر مرد یا زن بخواهند چیزی بعد مرگ آن‌ها به همسر موقت خود تعلق گیرد باید در دفتر نامه به نام طرف مقابل بزند یا به او وکالت دهد.
در صیغه یا ازدواج موقت طلاق معنایی ندارد. بعد از اتمام زمان تعیین شده یا بخشش از طرف زوج، رابطه تمام می شود؛ و عقد باطل می گردد. زمانی که زوجه بخواهد عقد را باطل کند، باید در شروط ضمن عقد وکالت حق بذل را از مرد بگیرد، در این صورت قانون به وی اجازه ابطال عقد را می دهد.
به طور معمول صیغه ثبت نمی شود و برای ثبت عقد نیاز به شروطی است.اگر در جریان عقد زوجه باردار و فرزندی متولد شود، عقد باید ثبت گردد! یا اینکه طرفین قبل از عقد بر سر ثبت شدن عقد باهم توافق کرده باشند و شرط ثبت عقد موقت، در صیغه نامه ذکر شده باشد.
در کشور اسلامی ایران ازدواج موقت یا متعه به نام صیغه در میان مردم شناخته می شود. قانون گذار چهارچوبی را برای آن تعریف کرده و هریک از طرفین بدون نگرانی می توانند برای خوانده شدن خطبه عقد به محضر مراجعه کنند، در صورت بروز اختلاف قانون از شخص حتما حمایت خواهد کرد، قبل از جاری شدن خطبه عقد بهتر است با یک وکیل مشورت کنید و تمام شروط ضمن عقد را که می توانید داشته باشید را در صورت توافق در عقدنامه ثبت کنید.
سامانه هوشمند انتخاب وکیل
آدرس : گرگان، بلوار ولیعصر، عدالت ۵
شماره تماس : 09198550820
دیدگاهتان را بنویسید